Was vandaag kunstenaar in de klas op een VMBO in Den Haag.
Toen we pauze hadden en de leerlingen vroegen wat ik doen ging en ik:’ tjappings’ zei, steeg er een woest gejoel op, ‘Dat hij dat weeeet wajooooo.’
Behalve Marije. Ze keek me aan met een gezicht als een groot vraagteken.
‘Eten’, zei ik haar onuitgesproken vraag beantwoordend, ‘wat zeg jij dan?’
‘Gewoon eten, meester’, lachte ze beleefd.
Mijn triomf smolt als sneeuw voor de zon.
Daar stond ik dan met m’n midlife coolheid.
Mijn neus op de feiten gedrukt.
Ik was er zo eentje geworden, zo’n volwassene die ‘vet koel’, met van die ‘yo-yo-jeweetzelluf’ handgebaren, mee probeerde te komen.
Mijn egg and bacon sandwich van de Jumbo at ik rustig op een bankje in de zon.
Het was een mooie leerzame dag in Den Haag.