Op Rotterdam moest ik wachten op de trein die mij terug naar huis zou brengen na een warm, enerverend en op vele fronten ontroerend mooi Poetry International Festival Rotterdam.
De Intercity Direct reed niet meer dus dat betekende een gewone intercity,  geen aansluiting met de metro en dus nog later thuis.
Nog uitwieberend van mijn presentatie van de C.Buddingh’-prijs en De Grote Poëzieprijs, ging ik op het balkon zitten, tussen mijn weekendtas met kleding, rugzak met teksten, tote-bag gevuld met poëziebundels en mijn pak, in zak.
Twee mensen hesen zich naast mij op de overgebleven klapstoelen.
Geen zin in contact maakte ik toch ruimte voor ze en hees alles op mijn schoot en schoof onder mijn stoel.
Ik kreeg een vriendelijk zacht: ‘Thank you’ Lees verder →

Ik prijs

de reis

naar dat wat is

na de herrijzenis

#onderweg

–

–

–

#poezie #instapoezie #gedichten #gedachten #altijdonderweg

Fotocredit: Marlise Steeman voor Cinetree.nl

Voor Cinetree.nl en Outdoor Cinema mocht ik in de tuin van de Hermitage in Amsterdam voorafgaand aan de film Léon, the Professional van Luc Besson een inleiding houden.
Het was een mooie avond met een filmmuziekquiz, wervelend voorgezeten door organisator Lukas Nelissen, verse popcorn en de programmeur van de Hermitage Dave Laaper nodigde iedereen uit om vooral ook naar De Hermitage te komen, omdat daar nu een fijne expositie te zien is over Classic Beauties.
Toen ik begon met mijn verhaal brak de hemel open. Ik trok mijn poncho aan en een aardige dame kwam achter me staan met haar paraplu om mij een soort van droog te houden.
Later bleek zij de inspirational storyteller en Tedx Speaker Jennifer van Balkom te zijn.(Langs deze weg nog grote dank!

Lees verder →

De cardioloog maakte een hartfilmpje ter controle.
Ondanks de vele breuken klopte het als een malle.
Met zo’n apparaat met gel gleed hij over m’n borst.
‘Is het een jongetje of een meisje?’, vroeg ik.
‘Het is een tweeling’, zei hij terwijl hij me een tissue aanreikte om m’n boezem schoon te maken.
Hij was niet alleen royaal met goed nieuws geweest.

Fotocredit: www.lennekewispelwey.nl

Sinds ik mijn baard heb laten staan merk ik hoe zeer ik de gemengde wortels van mijn ouders op mijn lippen draag en vooral wat voor een beeld dat oproept.
Gladgeschoren werd er al regelmatig aan mij gevraagd of ik op vakantie was geweest, ‘Want je hebt zo’n lekker kleurtje gekregen.
’Kennelijk was mijn gele winterkleur dat bij de minste zonnestraal overslaat naar roodbruin, een erfenis van m’n indiaanse Caribische voorouders, reden genoeg voor mijn medelandgenoten om te denken dat ik net naar St.Tropez was geweest. Of Lloret de Mar, daar wil ik van afwezen. Lees verder →