Dit jaar presenteerde ik voor het eerst op Festival De Betovering in Theater aan het Spui in den Haag. Een internationaal kunst festival voor de jeugd.
Het thema was dit jaar;’ Feest, in de gekleurde stad.’ Door honderden kinderen werd er, naast genoten van het rijke aanbod aan diverse vormen van theater uit binnen- en buitenland, geknutseld aan hun eigen ‘Ikke’, kartonnen pop, een project van designer Reier Pos, die zij geheel naar eigen inzicht konden vormgeven en inkleuren.
Voer voor creativiteit.
De vraag aan hen was:’ Wie ben je van binnen, wat zou je willen worden of waar droom je van?’
Een soort analoge 3d-selfie.
Er werd geknutseld in totale overgave.
Ik maakte er een vlogje over.
Voor het festival was ik dus de gastheer en presentator en had ik mijn eigen ‘Ikke’ vormgeven ‘Captain Macaroni’, een superheld met als superkracht wijzen, praten en rennen.
Omdat mijn buurkinderen mij Macaroni noemen, want ik groet hen altijd met een buiging, moest ik hier iets mee doen. Captain Macaroni was geboren.
Mijn analoge 3d selfie kwam tot leven.
Rennen, de weg wijzen, veel praten en vooral goed luisteren naar de knutselende kinderen, het leverde me mooie verhalen op.
Openhartig deelden de kinderen hun eigen Ikke. Dat wat ze van binnen voelen en niet meteen met hun ouders delen.
Spontane omhelzingen als beloning voor mijn luisterend oor.
Naast presenteren maakte ik dus tussen de bedrijven door ook een paar filmpjes.
Zoals het filmpje hierboven en deze teaser voor het Woogie Boogie Eindfeest.

Een dag na de geweldige negen dagen durende marathon kreeg ik een aardige verrassing,
Moeder van Gijs en manager bij Deloitte Consulting Katalijn Ritsema van Eck noemde mij als voorbeeld hoe erkenning geven een sleutel is tot verandering.

Naast alle blije gezichten van alle kinderen een mooie erkenning.
Volgend jaar ben ik er weer bij.
Captain Macaroni hangt zijn sterrenpak weer in de kast.
Het was een betoverende tijd.
Nieuwe avonturen wachten.